به بهانه ی تو

امروز دلم خیلی گرفته آخه فردا هشتم اسفند سالروز شهادت بزرگ مرد لشگر 14 امام حسین(علیه السلام) حاج حسین خرازی وقتی به گلستان شهدا میری ازدر که وارد میشی پس از خوندن زیارتنامه شهدا انگاری دلها به پشت خیمه حسینی وبه طرف قطعه سرداران هدایت میشه البته بعضی ها از حاج حسین شروع میکنند وبعد سراغ شهدای دیگه میرند اما بعضی ها هم اول شهدای دیگه را سر میزنند وبعد میاند کنار مزار حاج حسین میشینند وزیارت عاشورا می خونند ودرد دل می کنند ونجوا می کنند اگر کسی برای بار اول بیاد فکر میکنه اینا که اینطور کنار مزار حاج حسین میشینند وضجه می زنند نسبت نزدیکی با حاجی دارند مثلا فرزند حاجی یا برادر وخواهر حاجی یا همرزم حاجی اما نه اینها نسبتشون با حاجی نسبت عشقه یعنی وقتی با حاجی حرف میزنند احساس آرامش می کنند ویقین دارند که حاجی صداشون را میشنوه وپاسخشون را میده وقتی به کنار حاجی نگاه می کنند ومیبینند تمثال زیبا وپرزنور حاج احمد کاظمی را با اشاره به حاجی میگن: حاجی ببین حاج احمد چطور بعد از چند سال به مراد دلش رسید وخدا شهادت را نصیبش کرد ودر کنار تو آرمید ، دعا کن من هم به خیل شما بپیوندم آخه دیگه نفس کشیدن توی این دنیا برام سخت شده هر چشمی نگاهم میکنه عوض اینکه تسلای دلم بشه بار سنگینی گناه را روی دوشم می کشونه هر آغوشی برام باز میشه غیر از اون آغوشی که من تمنا دارم حاجی باور کن خیلی دلتنگم بعضی وقتها از دلتنگی برای خودم میخونم یا با یاد شهدا صفا میکنم همه میگن ببین دوباره دیوونه شده ، به من میگن آخه شهدا که نشد زندگی شهدا که نشد نون وآب اما هرچی میخواند بگذار بگن کسی که جنون عشق شماوراهشما فراگرفتش دیگه عاقل نمیشه وکاری هم به حرف دیگران نداره هرسال که از عمرم میگذره میگم نکنه دیر بشه نکنه دیگه شهادت نصیبم نشه کاشکی همه برام دعا میکردند تا اگه دعای خودم مستجاب نمیشه حداقل دعای دیگران در حقم مستجاب میشد. والمستشهدین بین یدیه ان شاء الله