خاطرات سفر به کربلای ایران

شهیدان زنده اندو نزد پروردگارشان روزی می خورند .(سوره آل عمران_آیه 169)

این بار دفترم را گشودم به روی دریایی از محبوبیت ونور وعشق وصفا . قلب دفترم را از نور نورانی کردم . به راستی سفر به شلمچه کربلای ایران چه زیباست. وقتی که برای اولین بار پا در خاک شلمچه نهادم آن گاه فهمیدم که هیچ چیزی نبوده ونیستم و هیچ چیزی را به درستی درک نکرده ام وهمچنین فهمیدم که چه دیونی که بر گردن من هست که باید آنها را ادا کنم .  بی اراده اشک در چشمانم حلقه بست وبر گونه هایم سنگر گرفت چه زیباست اردویی با این عظمت وبا این شکوه وبا این همه نور. شلمچه بوی خون می داد وعطر وبویی از مهر وصفا . آری باز هم در ماشین روزگار سوار شدیم ودر جاده زندگی حرکت کردیم . به جایی رسیدیم که مظهر زلالی بود وپاکی، دوستی بود وصداقت، اروند رود، آن رودی که با خون شهیدان عطرآگین شده بود. چه زیباست وچه غمگین است،وقتی که به آب می نگری ووقتی که عظمت شهدا را در می یابی .آنگاه می فهمی که شهادت چه معنای زیبایی دارد.